Het avontuurlijke leven van onze Pa, een markante persoonlijkheid

Onze pa heeft het leven geleid uit een spannend jongensboek. Tijdens tochten in het Surinaamse oerwoud beleefde hij avonturen op plekken waar nog weinig stedelingen waren geweest. Vanaf de jaren 1960 tot 2010 heeft hij in zijn geboorteland Suriname en Nederland een erg prominente rol gehad in de ontwikkeling van een cultuurhistorische en museale traditie. In de jaren ’60 zijn door hem veel expedities naar het binnenland van Suriname gemaakt waar hij baanbrekend archeologisch werk en biologisch onderzoek heeft verricht.  Zijn inzet voor deze onderwerpen heeft destijds veel waardering gehad in de jonge Surinaamse Natie met haar diverse bevolking, die nog moest zoeken naar eenheid en lots-verbondenheid. Als Piet Bolwerk slachtoffer dreigt te worden van koloniale willekeur en onderdrukking heeft hij geen andere keuze, noodgedwongen verlaat hij met pijn in zijn hart zijn geliefde geboorteland en verhuizen wij als gezin naar Nederland. 

In Nederland krijgt Piet Bolwerk alsnog de gelegenheid te bouwen aan de carrière die hem in eigen land niet was gegund, hij zal meer bereiken dan hij ooit voor mogelijk heeft gehouden. Hij wordt directeur van het Nederlands Tegelmuseum in Otterlo en draagt sterk bij aan de waardering van oudhollandse tegels en keramiek als nationaal cultureel erfgoed. In Nederland krijgt hij voor zijn inzet ruimschoots erkenning voor zijn werk. Met de bescheidenheid die hem als persoon kenmerkt, is hij hiervoor altijd dankbaar geweest en trots. Voor zijn culturele en maatschappelijke verdiensten wordt hij onder andere koninklijk onderscheiden en benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 87 jarige leeftijd ontvangt hij, op een moment dat zijn gezondheid zeer broos is en zijn lichaam hem in de steek laat, een kaartje in de brievenbus die persoonlijk aan hem is gericht. Deel van de tekst in het kaartje:

” Zeer gewaardeerde meneer Bolwerk, lieve Piet, Uw altijd levenslustige en krachtige lichaam houdt er langzaam mee op. Met deze kaart laat ik u graag weten hoeveel u voor mij heeft betekend. Naast de liefde voor de verhalen en herkomst van de tegels, leerde u me veel meer dan een school ooit kan doen. Over omgangsvormen bijvoorbeeld en over loyaliteit en vertrouwen. Dat gaf u mij en het personeel. U vertelde me altijd dat je passie moet hebben voor wat je doet en dat je die over kan brengen op andere mensen. Rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid zijn ook onderwerpen waarover ik u veel hoorde spreken. En over de immer voortdurende uitdaging om kunst en cultuur bereikbaar te maken voor iedereen. U bent daar zeker in geslaagd. Ik bewonder uw energie, inzet en doorzettingsvermogen. U toont altijd oprechte interesse, bent altijd attent en enthousiast. Ik koester alle mooie herinneringen aan onze samenwerking en ontmoetingen. Uw verhalen en stemgeluid zal ik nooit vergeten. Lieve groet, ”

De tekst van het kaartje typeert onze vader, net als mijn moeder was hij van dit mooie en lieve gebaar erg onder de indruk en ontroerd. Wij als zonen hadden kippenvel bij het lezen van de tekst, een mooi eerbetoon dat ons altijd zal bijblijven